19 Aralık 2009 Cumartesi

Lapa lapa kar...


Lapa lapa kar altında bembeyaz bir güzelliğe bürünmüş Paris’ten yeniden merhaba !

Geçen hafta e-mailime düşen ve hoşuma giden bir mektubu kendimce yorumlayarak bu yılın son yazısında sizlerle paylaşmak istiyorum :

Mutlu ve mutsuz, kolay ve zor, neşeli ve sıkıntılı anları, inişleri ve çıkışlarıyla bir yıl daha sona eriyor.

Yıl boyunca sevdiklerimizin desteğini taktir edebilmek, engebeli hayat yolumuzu birazcık da olsa yumuşatıyor.

Insan ne kadar meşgul olursa olsun sevmek için her zaman vakit vardır.

Insan ne kadar kızgın olursa olsun bağışlamak için her zaman bir yol vardır.

Insan na kadar ‘hep buradayım’ dese de daha çok paylaşmak için her zaman bir imkan vardır.

Yarın tekrar sahip olacağımızı düşünerek paylaşmak için ertelediğimiz bir kaç dakikayı çoğunlukla bir daha elde edemiyoruz.

Mutluluk, çevremizdekileri sınır tanımadan sevmekle ve her dakikanın değerini bilmek ve hakkını vermekle başlar. Mutluluk, o anları bizzat yaratmakla da başlar.

Yakınımda ve uzağımdaki tüm sevdiklerime, henüz tanımadığım ama satırlarımı takip edip destek veren herkese bu yıl ve her yıl ‘yüreğinizdeki üzüntü, sevinç, korku, umut, sır, kuşku, cesaret, şaşkınlık, pişmanlık ve özlemleri paylaşabileceğiniz candan dostlarınızın’ olmasını diliyorum.

Her yıl arzu ettiğim gibi, yazılacaklar hiç tükenmesin ki 2010’da çiziktirmeye devam…